Ontbonden door het lot

Jouw handen streelden eens mijn lichaam.

Je lippen beroerde eens mijn lippen.

Naïef als ik was

dacht ik dit is voor altijd.

Helaas ben ik je kwijt.

Kwijtgeraakt aan een ander

en je oogt gelukkig met die andere aan je zij.

Desondanks blijf ik je trouw

en kom je bezoeken iedere dag.

Verbijt de pijn als je zegt

dat je niet bij me wilt zijn.

Dat je me niet herkent

jezelf en leven niet meer kent.

Mijn tranen van onmacht zie je niet.

Want je bent gelukkig met die ander aan je zij.

Wij zijn ontbonden door het lot

en door de leegheid van je geheugen.

Onbestorven wees

'Mam, kijk me eens aan

noem nog één keer mijn naam.'

De vrouw draait haar hoofd en zegt:

'Ze hebben mijn geheugen geroofd.

Weet niet meer wie jij bent.

Heb ik je ooit gekend?'

Ze frunnikt aan haar rok

voor haar ogen danst een grijze haarlok.

De dochter kijkt haar verdrietig aan

ze wilt niet huilen en zegt: 'ik moest maar eens gaan

naar huis, je kleinkinderen doen je de groeten.

Morgen komen ze mee, ze willen je weer ontmoeten.'

De vrouw kijkt haar droevig aan

en fluistert: 'neem me mee hiervandaan

naar huis, want ik woon hier niet,

toe ik heb zo'n verdriet.'

'Maar mam, je woont hier, echt waar

je wordt hier verzorgd en de zusters staan altijd voor je klaar.'

De vrouw kijkt naar buiten en zucht

onderwijl pakt de dochter haar tas en vlucht.

Vandaag openbaarde haar grote vrees

ze is nu definitief onbestorven wees.