geen doodswens

geen doodwens - kort verhaal

Geen doodswens

Kort verhaal van Elisabeth

In 2009 en 2010 schreef ik een aantal korte moordverhalen. Deze zijn toen uitgegeven door een uitgeverij die niet meer bestaat. Gelukkig heb ik de verhalen nog. 


Dit verhaal stond niet in het boek omdat het van een latere datum is.
Op een andere blogsite deed ik mee met schrijfuitdagingen. Deze verhalen zijn daar verdwenen. Daarom keren ze hier terug.


Copyright is duidelijk, dat ligt bij mij - Elisabeth van der Ark

Niets mag ongevraagd gekopieerd worden.

De link van deze pagina mag je wel delen met anderen. Graag zelfs.


DISCLAIMER: dit verhaal is geen verzinsel van mij. Helaas is dit werkelijk gebeurd. Maar gelukkig kan ik het navertellen.

Geen doodswens

12-07-2021



Memo aan mijn bijna doodrijder.

Ik heb soms dagen dat ik denk, gatver weer wakker geworden. Maar hé, ik pak mezelf bijeen en leef mijn leven.


Onlangs had ik besloten om weer naar de Landwinkel in Den Bommel te gaan en op woensdag naar de markt. Die grote supermarkten, ik kreeg er keuzestress van. Al dat overbodige aanbod. Onzin en totaal onnodig. Hoeveel moet daar niet van worden weggegooid. Dus ik heb weer gekozen voor kleinschaligheid. Nog meer biologisch en van dichtbij. En niet te vergeten van het seizoen.


Vanmorgen reed ik dus weer op mijn akkertje naar Den Bommel. Dat betekend over 60 kilometer landwegen. Hoge dijk met mooie bomen ernaast. Genietend van de weidsheid en de muziek op de radio zag ik jou ineens. Je begon al fout. Je startte jouw inhaalactie vlak achter de in jouw ogen tergend langzaam rijdende auto. Doe dat de volgende keer anders. Neem wat meer afstand dan kan je ook vaart maken. Want zo'n bestelbus is geen sportauto. Acceleren is niet zijn sterkste kant. Ik remde af hopende dat de auto die jij inhaalde en diegene die achter mij zaten dit ook deden. Gezien het feit dat ik dit online kan zetten is het gelukt.


Je was precies op tijd terug. Het scheelde niet veel of wij zouden frontaal op elkaar klappen. Want ik kon geen keuze maken. Het was een boom, of de dijk af of jou. Op de terugweg weer van die snelle jongens. Tja, 60 kilometer is ook erg langzaam. Maar goed, lopend of op de fiets is nog langzamer. Ik snap je haast. Je wil het leven leven full to the max. Alles eruit halen wat je kan. Geen minuut verspillen aan een snelheidslimiet. Maar ik ken de impact van een dodelijk ongeluk. En hoe het is om te horen dat die geliefde persoon nooit meer thuiskomt. Jong gestorven - te jong gestorven.

Moraal van het verhaal. Haal dat er zelf maar uit wat je wil. Besef wel, dat jij niet alleen bent op de weg. En heb wat minder haast.


Dit is dus waargebeurd. Het is mij vorig jaar overkomen. De landwinkel en de markt bezoek ik niet meer om medische redenen. Niet omdat ik bang ben om auto te rijden. Dan maar keuzestress in de winkels.

Neem contact met ons op

Moord-en andere verhalen verzamelpagina
Bol.com Algemeen Bol.com Algemeen
Share by: